Küçük olmak ne kadar güzeldi.
Sevdiğin çocuğu öp kaç.
Aşk şarkıları dinlemek yok
kutu kutu pense oynarken ne kadar mutluyduk
saklambaçta birbirimizin yerini söylemeye çalışırdık
Şimdi saklandığımız yeri kendimiz bile bilmiyoruz.
Düştüğümüzde dizlerimiz kanıyordu.
şimdi ise kalbimiz.
Reddedilme korkusu yoktu
bir kez ağlasak bizim olurdu çünkü.
şimdi günlerce ağlıyoruz ama
bizim değil başkasının oluyor.
Salıncakta sallanırken her rengi
aynı anda görebiliyorduk
Aşk filmlerindeki en acı karakterlerle değil
çizgi filmlerdeki en mutlu karakterlerle
kendimizi özleştiriyorduk
Büyümeseydik de hayat aynı kalsaydı keşke
A/B/C/D olan şıklara E eklenmeseydi
Muamma olmasaydı.
Hep gülseydik sahte gülüşler nedir bilmeseydik..
günaydın
